Wprowadzenie do tabel

W tym artykule

• Omówienie

• Właściwości tabel i pól

• Typy danych

• Relacje między tabelami

• Klucze

• Zalety korzystania z relacji

Omówienie

Relacyjna baza danych, taka jak baza danych programu Access, zawiera zazwyczaj kilka powiązanych tabel. W dobrze zaprojektowanej bazie danych każda tabela zawiera dane dotyczące określonego tematu, na przykład dane pracowników lub produktów. Tabela zawiera rekordy (wiersze) i pola (kolumny). Pola mają różne typy danych, takie jak tekst, liczby, daty i hiperłącza.

1. Rekord: zawiera określone dane, na przykład informacje o pracowniku lub produkcie.

2. Pole: zawiera dane dotyczące jednego aspektu tematu tabeli, na przykład imienia lub adresu e-mail.

3. Wartość pola: każdy rekord posiada wartość pola. Na przykład Contoso. lub osoba@example.com.

Początek strony

Właściwości tabel i pól

Tabele i pola mają również właściwości, które można określać, aby kontrolować ich cechy lub zachowanie.

1. Właściwości tabeli

2. Właściwości pola

W bazie danych programu Access właściwości tabeli są atrybutami wpływającymi na wygląd lub zachowanie tabeli jako całości. Właściwości tabeli określa się w arkuszu właściwości tabeli w widoku projektu. Możesz na przykład ustawić właściwość tabeli Widok domyślny, aby określić, w jaki sposób będzie domyślnie wyświetlana.

Właściwość pola dotyczy określonego pola w tabeli i definiuje jedną z cech tego pola lub jeden aspekt jego zachowania. Określenie niektórych właściwości pól umożliwia widok arkusza danych. Natomiast w widoku projektu można określić dowolne właściwości pól, korzystając z okienka </c0>Właściwości pola</c0>.

Typy danych

Każde pole ma określony typ danych. Typ danych pola określa rodzaj danych przechowywanych w tym polu, na przykład duże ilości tekstu lub dołączone pliki.

Typ danych jest właściwością pola, ale różni się od innych właściwości pól w następujący sposób:

• Typ danych pola określa się w siatce projektu tabeli, nie w okienku Właściwości pola.

• Typ danych pola wpływa na dostępność innych właściwości tego pola.

• Typ danych musi zostać określony podczas tworzenia pola.

  Nowe pole w programie Access można utworzyć, wprowadzając dane w nowej kolumnie w widoku arkusza danych. W przypadku utworzenia pola przez wprowadzenie danych w widoku arkusza danych program Access automatycznie przypisuje do tego pola typ danych na podstawie wprowadzonej wartości. Jeśli z wprowadzonych danych nie wynika żaden inny typ danych, program Access ustawia typ danych Tekst. W razie potrzeby można zmienić to ustawienie za pomocą Wstążki.

Przykłady automatycznego wykrywania typu danych

W poniższej tabeli przedstawiono sposób działania automatycznego wykrywania typu danych w widoku arkusza danych.

Początek strony

Relacje między tabelami

Choć każda tabela zawiera dane dotyczące innego tematu, tabele zawarte w bazie danych programu Access zazwyczaj przechowują dane dotyczące powiązanych ze sobą tematów. Na przykład baza danych może zawierać:

• tabelę klientów obejmującą klientów firmy oraz ich adresy,

• tabelę produktów obejmującą sprzedawane produkty, w tym ceny i zdjęcia każdego z nich,

• tabelę zamówień umożliwiającą śledzenie zamówień klientów.

Ponieważ dane dotyczące różnych tematów są przechowywane w osobnych tabelach, potrzebny jest sposób na powiązanie tych danych tak, aby umożliwić łatwe łączenie podobnych danych z różnych tabel. Aby połączyć dane przechowywane w różnych tabelach, należy utworzyć relacje. Relacja to połączenie logiczne pomiędzy dwoma tabelami, określające, które pola są wspólne dla tych tabel. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Przewodnik po relacjach między tabelami.

Początek strony

Klucze

Pola będące częścią relacji tabel są określane jako klucze. Klucz zwykle składa się z jednego pola, ale może składać się z wielu pól. Istnieją dwa rodzaje kluczy:

• Klucz podstawowy    Tabela może mieć tylko jeden klucz podstawowy. Klucz podstawowy składa się z pola lub kilku pól jednoznacznie identyfikujących poszczególne rekordy przechowywane w tabeli. Często funkcję klucza podstawowego pełni unikatowy numer, na przykład numer identyfikacyjny, numer seryjny lub kod. Na przykład w tabeli Klienci do każdego klienta może być przypisany unikatowy identyfikator klienta. Pole zawierające identyfikator klienta jest kluczem podstawowym tabeli Klienci. W przypadku gdy klucz podstawowy zawiera więcej niż jedno pole, najczęściej składa się z istniejących wcześniej pól, które łącznie tworzą unikatowe wartości. Na przykład kluczem podstawowym tabeli z danymi osób może być kombinacja nazwiska, imienia i daty urodzenia. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dodawanie lub zmienianie klucza podstawowego tabeli.

• Klucz obcy    Tabela może mieć również klucz obcy lub kilka takich kluczy. Klucz obcy zawiera wartości odpowiadające wartościom w kluczu podstawowym innej tabeli. Przykładem może być tabela Zamówienia, w której dla każdego zamówienia istnieje numer identyfikacyjny klienta odpowiadający rekordowi w tabeli Klienci. Pole identyfikatora klienta jest kluczem obcym tabeli Zamówienia.

Podstawą relacji między tabelami jest zgodność wartości w polach kluczy. Takie relacje służą do łączenia danych z powiązanych tabel. Załóżmy na przykład, że utworzono tabelę Klienci i tabelę Zamówienia. W tabeli Klienci poszczególne rekordy są identyfikowane przy użyciu pola klucza podstawowego o nazwie Identyfikator.

Aby skojarzyć każde zamówienie z klientem, do tabeli Zamówienia należy dodać pole klucza obcego odpowiadające polu Identyfikator tabeli Klienci, a następnie utworzyć relację między tymi dwoma kluczami. W przypadku dodawania rekordu do tabeli Zamówienia używana wartość identyfikatora klienta będzie pochodzić z tabeli Klienci. Gdy będzie konieczne wyświetlenie informacji o kliencie związanym z określonym zamówieniem, ta relacja umożliwi zidentyfikowanie, które dane z tabeli Klienci odpowiadają poszczególnym rekordom w tabeli Zamówienia.

1. Klucz podstawowy oznaczony ikoną klucza obok nazwy pola.

2. Klucz obcy — należy zwrócić uwagę na brak ikony klucza.

Jeśli zachodzi podejrzenie, że każda unikatowa jednostka przedstawiona w tabeli może wymagać więcej niż jednej wartości w polu, nie należy dodawać pola. Aby zacząć śledzić zamówienia składane przez klientów w przypadku powyższego przykładu, nie należy dodawać pola do tabeli, ponieważ każdy klient prawdopodobnie złoży więcej niż jedno zamówienie. Zamiast tego należy utworzyć nową tabelę do zapisywania zamówień, a następnie należy utworzyć relację między tymi dwiema tabelami.

Początek strony

Zalety korzystania z relacji

Przechowywanie danych w osobnych, powiązanych tabelach ma następujące zalety:

• Spójność    W związku z tym, że każdy element danych jest rejestrowany tylko raz, w jednej tabeli, zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia niejednoznaczności lub niespójności. Na przykład nazwa klienta jest przechowywana tylko raz, w tabeli dotyczącej klientów, a nie wielokrotnie (i potencjalnie niespójnie) w tabeli zawierającej dane dotyczące zamówień.

• Wydajność    Rejestrowanie danych tylko w jednym miejscu zmniejsza użycie miejsca na dysku. Ponadto mniejsze tabele pozwalają udostępniać dane szybciej niż duże. Gdyby oddzielne tabele nie były stosowane w przypadku osobnych tematów, umożliwiłoby to wprowadzanie wartości null (brak danych) i nadmiarowych danych, co z kolei spowodowałoby utratę miejsca i pogorszenie wydajności.

• Zrozumiałość    Projekt bazy danych jest łatwiejszy do zrozumienia, jeśli dane dla poszczególnych tematów są właściwie rozmieszczone w tabelach.

Podczas projektowania tabel należy brać pod uwagę ich relacje. Jeśli tabela zawierająca odpowiedni klucz podstawowy już istnieje, możesz utworzyć pole klucza obcego za pomocą Kreatora odnośników. Kreator odnośników utworzy relację. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzenie lub usuwanie pola odnośnika.

Początek strony

Zobacz też

Tworzenie tabeli i dodawanie pól