Proje yönetimini modern bir disiplin olarak düşünmek caziptir, ancak ana kavramları on dokuzuncu yüzyılın sonlarında köklerine sahiptir. Modern yönetim teorisinin bir asırdan fazla bilimsel, sosyal ve iş metodolojilerinden nasıl etkilenmiş olduğunu öğrenmek için bu makaleyi okuyun.
Bu makalede
Genel bakış
Proje yönetimi, modern biçimiyle, sadece birkaç on yıl önce kök salmaya başlamıştır. 1960'lı yılların başlarından itibaren işletmeler ve diğer kuruluşlar, projelerin etrafında çalışma düzenlemenin avantajını görmeye başlamıştır. Kuruluşlar, çalışanlarının iletişim kurmaları ve işbirliği yapmalarının kritik gereksinimini anlayıp çalışmalarını birden çok departman ve meslek ile bazı durumlarda tüm sektörler arasında tümleştirmeye başladığı için kuruluşun proje odaklı bu görünümü daha da gelişti.
Bugün, proje yönetiminin temel ilkelerini, Harold Kerzner'ın yer işareti olan Proje Yönetimi: Planlama, Zamanlama ve Denetim sistemleri yaklaşımında popüler hale getirdiği bir simge olan proje üçgeniyle temsil edilir.
İlk yıllar: On dokuzuncu yüzyılın sonları
Proje yönetiminin temel yönetim ilkelerinden nasıl geliştiğini görmek için iş dünyasının giderek daha karmaşık hale geldiği on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısına daha da geri gidebiliriz. Büyük ölçekli kamu projeleri, proje yönetimi metodolojisinin temeli haline gelen önemli kararlar almaya yönelik bir ivmeydi. Örneğin Birleşik Devletler ilk büyük hükümet projesi, 1860'larda inşaata başlayan kıtalar arası demiryoluydu. Bir anda, iş liderleri kendilerini binlerce işçinin el ile iş gücünü düzenleme ve benzeri görülmemiş miktarda ham madde işleme ve montajını düzenlemenin korkutucu göreviyle karşı karşıya buldu.
Yirminci yüzyılın başlarında
Yüzyılın başlarında Frederick Taylor (1856-1915) ayrıntılı çalışmalarına başladı. Temel parçalarına odaklanarak emeğin analiz edilebileceğini ve geliştirilebileceğini göstererek bilimsel mantığı işe uyguladı. Düşüncesini çelik fabrikalarında bulunan kum küreme, kaldırma ve taşıma parçaları gibi görevlere uyguladı. O zamandan önce üretkenliği artırmanın tek yolu daha sıkı çalışma ve çalışanlardan daha uzun saatler talep etmekti. Taylor, daha fazla ve daha uzun süre çalışmak yerine daha verimli çalışma kavramını ortaya ekledi. Taylor'ın Philadelphia'daki mezarındaki yazıt, yönetim tarihindeki yerini gösterir: "Bilimsel yönetimin babası."
Taylor'ın ortağı Henry Gantt (1861-1919), çalışmadaki operasyonların sırasını ayrıntılı bir şekilde inceledi. Yönetim çalışmaları I. Dünya Savaşı sırasında donanma gemisi yapımına odaklandı. Görev çubukları ve kilometre taşı işaretçileriyle tamamlanan Gantt Grafikleri, bir işlemdeki tüm görevlerin sırasını ve süresini özetler. Gantt Grafiği diyagramlarının yöneticiler için o kadar güçlü bir analiz aracı olduğu kanıtlanmıştır ve neredeyse yüz yıl boyunca neredeyse hiç değişmeden kalmıştır. 1990'ların başlarında Microsoft Office Project bu görev çubuklarına ilk olarak bağlantı çizgileri eklemiş ve görevler arasındaki bağımlılıkları daha hassas bir şekilde göstermiş değildi.
Yıllar içinde, Microsoft Office Project satırlara daha da fazla bilgi (örneğin, bir taban çizgisine karşı ilerleme çizgileri, varyanslar ve belirli bir zaman noktasındaki durum ilerlemesini gösteren çizgiler) paketlemiştir.
Bugün, Henry Gantt'ın mirası Amerikan Makine Mühendisleri Derneği tarafından verilen bir madalya ile hatırlanıyor.
Taylor, Gantt ve diğerleri proje yönetimini çalışma ve disiplin gerektiren ayrı bir iş işlevi haline getirmede yardımcı oldu. II. Dünya Savaşı'na kadar uzanan yıllarda pazarlama yaklaşımları, endüstriyel psikoloji ve insan ilişkileri proje yönetiminin ayrılmaz bir parçası olarak yer almaya başlamıştır.
Yirminci yüzyılın ortaları
II. Dünya Savaşı sırasında, karmaşık hükümet ve askeri projeler ve azalan savaş zamanı işgücü arzı yeni örgütsel yapılar talep etti. PERT grafikleri ve kritik yol yöntemi olarak adlandırılan karmaşık ağ diyagramları kullanıma sunulmuştur ve yöneticilere büyük ölçüde tasarlanmış ve çok karmaşık projeler üzerinde daha fazla denetim sağlar (örneğin, çok çeşitli görevleri ve zaman içinde çok sayıda etkileşimleri olan askeri silah sistemleri gibi).
Yakında, iş liderleri hızla değişen ve rekabetçi bir dünyada büyümelerini ele almak için yeni yönetim stratejileri ve araçlar aradıkları için bu teknikler her türlü sektöre yayıldı. 1960'ların başında işletmeler, iş etkileşimlerine genel sistem teorileri uygulamaya başlamıştır. The Theory and Management of Systems, Richard Johnson, Fremont Kast ve James Rosenzweig adlı kitaplarında modern bir işletmenin iskelet sistemi, kas sistemi, dolaşım sistemi, sinir sistemi vb. olan bir insan organizması gibi nasıl olduğunu anlatmışlardır.
Bugün
bir insan organizması olarak işletmenin bu görünümü, bir işletmenin hayatta kalabilmesi ve başarılı olması için tüm işlevsel parçalarının belirli hedeflere veya projelere uygun çalışması gerektiğini ifade eder. 1960'lardan bu yana onlarca yıl içinde, proje yönetimine yönelik bu yaklaşım modern biçimlerinde kök salmaya başladı. Bu dönemde çeşitli iş modelleri gelişse de, hepsi ortak bir temel yapı paylaştı: proje yöneticisi projeyi yönetir, bir ekip oluşturur ve iş akışının farklı departmanlar arasında yatay olarak tümleştirilmesini ve iletişimini sağlar.
Son on yıl içinde proje yönetimi gelişmeye devam etti. İki önemli eğilim ortaya çıkmaktadır:
-
Aşağıdan yukarıya planlama Bu eğilim daha basit proje tasarımlarını, daha kısa proje döngülerini, ekip üyeleri arasında verimli işbirliğini, daha güçlü ekip üyesi katılımını ve karar alma sürecini vurgular. Bu eğilim yaygın olarak çevik proje yönetimi olarak bilinir ve Scrum, Crystal, Extreme Programming, Unified Process ve diğerleri gibi bir dizi veya ilgili metodolojiyi içerir.
-
Yukarıdan aşağıya planlama ve gözden geçirme Bu eğilim, bir kuruluşun sahip olması gereken proje portföyü hakkında kurumsal çapta karar vermenin yanı sıra veri madenciliği teknolojilerinin portföydeki bilgileri daha şeffaf hale getirmesini sağlayarak karakterize edilir.
