İfade söz dizimi kılavuzu

Bu makalede

• İfadelere genel bakış

• İfadelerin bileşenleri

• Nesneler, koleksiyonlar ve özellikler

• Tanımlayıcılar

• İşlevler, işleçler, sabitler ve değerler

• Web veritabanında ifadeleri iç içe kullanma sınırı 65'tir

İfadelere genel bakış

Bir ifade, şunların bir bölümünün veya tümünün birleşimidir: tek bir değer olarak değerlendirilen yerleşik veya kullanıcı tanımlı işlevler, tanımlayıcılar, işleçler, değerler ve sabitler.

Örneğin, aşağıdaki ifade yaygın bileşenleri içerir:

=Sum([Purchase Price])*0.08 

• Sum() yerleşik bir işlevdir

• [Purchase Price] bir tanımlayıcıdır

• * bir matematiksel işleçtir

• 0.08 bir sabittir

Bu ifade, bir grup öğenin satış vergisini hesaplamak için form alt bilgisindeki veya rapor alt bilgisindeki bir metin kutusunda kullanılabilir.

İfadeler, bu örnekte gösterildiğinden çok daha karmaşık veya çok daha basit olabilir. Örneğin, bu Boole ifadesi yalnızca bir işleç ve bir sabitten oluşur:

>0

Bu ifade şunları döndürür:

• 0'dan büyük bir sayıyla karşılaştırıldığında True.

• 0'dan küçük bir sayıyla karşılaştırıldığında False.

Bu ifadeyi, yalnızca pozitif değerlerin girildiğinden emin olmak için bir denetimin veya tablo alanının Validation Rule özelliğinde kullanabilirsiniz. İfadeler birçok konumda hesaplamalar yapmak, karakterleri işlemek veya verileri test etmek için kullanılabilir. Tablo, sorgu, form, rapor ve makroların tümünün ifade kabul eden özellikleri vardır. Örneğin, bir denetimin Denetim Kaynağı ve Varsayılan Değer özelliklerinde ifade kullanabilirsiniz. İfadeleri tablo alanının Doğrulama Kuralı özelliğinde de kullanabilirsiniz.

Sayfanın Başı

İfadelerin bileşenleri

İfade oluşturmak için işlevleri, işleçleri, sabitleri ve değerleri kullanarak tanımlayıcıları bir araya getirirsiniz. Geçerli bir ifade en az bir işlev veya en az bir tanımlayıcı içermelidir ve sabitler veya işleçler de içerebilir. Ayrıca bir ifadeyi başka bir ifadenin parçası olarak, genelde bir işlevin bağımsız değişkeni olarak da kullanabilirsiniz. Buna ifadeyi iç içe yerleştirmek denir.

• Tanımlayıcılar    Genel biçim şöyledir:

  [Collection name]![Object name].[Property name]

  Tanımlayıcının, yalnızca ifadeniz bağlamında benzersiz olmasını sağlayacak kadar olan bölümlerini belirtmeniz gerekir. Tanımlayıcının [Object name] biçiminde olması az görülen bir durum değildir.

• İşlevler    Genel biçim şöyledir:

  Function(argument, argument)

  Bağımsız değişkenlerden biri genellikle bir tanımlayıcı veya ifadedir. Bazı işlevlere bağımsız değişken gerekmez. Belirli bir işlevi kullanmadan önce, işlevin söz dizimini gözden geçirin. Daha fazla bilgi için bkz. İşlevler (kategoriye göre düzenlenmiş).

• İşleçler    Genel biçim şöyledir:

  Identifier operator identifier

  İşleçler bölümünde ayrıntılarıyla gösterildiği gibi, bu biçimin bazı özel durumları vardır.

• Sabitler    Genel biçim şöyledir:

  Identifier comparison_operator  constant

• Değerler    Değerler ifadenin birçok konumunda yer alabilir.

Sayfanın Başı

Nesneler, koleksiyonlar ve özellikler

Access veritabanındaki tüm tablolar, sorgular, formlar, raporlar ve alanlar tek tek nesneler olarak bilinir. Her nesnenin bir adı vardır. Microsoft Office Access Kişiler şablonundan oluşturulan veritabanındaki Kişiler tablosu gibi, bazı nesneler zaten adlandırılmıştır. Yeni nesne oluşturduğunuzda, ona bir ad verirsiniz.

Belirli bir nesne türünün tüm üyelerinden oluşan küme koleksiyon olarak bilinir. Örneğin, veritabanındaki tüm tablolar kümesi bir koleksiyondur. Veritabanınızda bir koleksiyonun üyesi olan bazı nesnelerin kendileri de başka nesneler içeren koleksiyonlar olabilir. Örneğin, tablo nesnesi alan nesneleri içeren bir koleksiyondur.

Nesnelerin, karakteristiklerini açıklayan ve bunları değiştirmek için bir yol sağlayan özellikleri vardır. Örneğin sorgu nesnesinin, çalıştırdığınızda nasıl görüneceğini hem açıklayan hem de belirtmenize olanak tanıyan bir Varsayılan Görünüm özelliği vardır.

Aşağıdaki diyagramda koleksiyonlar, nesneler ve özellikler arasındaki ilişki çizilmiştir:

Sayfanın Başı

Tanımlayıcılar

İfadede nesne, koleksiyon veya özellik kullandığınızda, bu öğeye başvurmak için tanımlayıcı kullanırsınız. Tanımlayıcı, tanımladığınız öğenin adını ve bir de ait olduğu öğenin adını içerir. Örneğin, bir alanın tanımlayıcısı alanın adını ve bu alanın ait olduğu tablonun adını içerir. Bu tür bir tanımlayıcı örneği:

[Customers]![BirthDate]

Bazı durumlarda, öğenin adı kendi başına bir tanımlayıcı işlevi görür. Öğenin adı, oluşturduğunuz ifade bağlamında benzersiz olduğunda bu durum geçerlidir. Tanımlayıcının kalan kısmı bağlam tarafından örtük olarak belirtilir. Örneğin, tek bir tablo kullanan bir sorgu tasarlıyorsanız tek başına alan adları tanımlayıcı işlevi görür, çünkü tablodaki alan adlarının o tablo içinde benzersiz olması gerekir. Tek tablo kullandığınız için, sorguda bir alana başvurmak için kullandığınız her tanımlayıcıda tablo adı örtük olarak belirtilir.

Başka durumlarda, başvurunun çalışması için tanımlayıcının bölümlerini açıkça belirtmeniz gerekir. Tanımlayıcı ifade bağlamında benzersiz olmadığında bu durum geçerlidir. Bir belirsizlik olması durumunda, tanımlayıcının bağlamda benzersiz olması için yeteri kadar parçasını açıkça belirtmelisiniz. Örneğin, biri Ürünler, diğeri ise Siparişler adlı iki tablo kullanan bir sorgu tasarladığınızı ve her iki tabloda da ÜrünKimliği adlı bir alanın bulunduğunu varsayalım. Böyle bir durumda, sorguda iki ÜrünKimliği alanından birine başvurmak için kullandığınız tanımlayıcı, alanı adının yanı sıra tablo adını da içermelidir. Örneğin:

[Products]![ProductID]

Tanımlayıcı işleçleri    Tanımlayıcıda kullanabileceğiniz üç işleç vardır:

• Ünlem işleci (!)

• Nokta işleci (.)

• Köşeli ayraç işleci ([ ])

Bu işleçleri, tanımlayıcının her parçasını köşeli ayraç içine alarak ve ardından bunları ünlem veya nokta işleciyle birleştirerek kullanırsınız. Örneğin, Çalışanlar adlı tablodaki Soyadı adlı alanın tanımlayıcısı, [Employees]![Last Name] olarak gösterilebilir. Ünlem işleci Access'e, izleyen öğenin ünlem işlecinden önce gelen koleksiyona ait bir nesne olduğunu söyler. Bu örnekte [Soyadı], kendisi de bir tablo nesnesi olan [Çalışanlar] koleksiyonuna ait bir alan nesnesidir.

Net olarak söylemek gerekirse, bir tanımlayıcıyı veya kısmi tanımlayıcıyı her zaman köşeli ayraç içine almanız gerekmez. Tanımlayıcıda boşluk veya başka özel karakter yoksa, Access ifadeyi okurken köşeli ayraçları otomatik olarak ekler. Bununla birlikte, köşeli ayraçları sizin yazmanız iyi bir yöntemdir çünkü hata yapmaktan kaçınmanıza yardımcı olacağı gibi, ifadenin belirli bir parçasının tanımlayıcı olduğuna ilişkin görsel ipucu da sağlar.

Sayfanın Başı

İşlevler, işleçler, sabitler ve değerler

İfade oluşturmak için tanımlayıcılardan fazlasına ihtiyacınız vardır; herhangi bir tür eylem gerçekleştirmeniz de gerekir. İfadede eylem gerçekleştirmek için işlevleri, işleçleri ve sabitleri kullanırsınız.

Forms![Contacts]![City]. DefaultValue = ' "Paris" ' 

Forms![Contacts]![City].DefaultValue = " " "Paris" " " 

Web veritabanında ifadeleri iç içe kullanma sınırı 65'tir

65 düzeyden daha derin iç içe kullanılan ifadeler tarayıcıda çalışmayacağından, Access web veritabanında bu tür ifadeler kullanmamalısınız. Herhangi bir hata iletisi almazsınız, ancak ifade çalışmaz.

&, AND ve OR işleçlerinin kullanımı, sunucu üzerinde Access istemcisine yansımayan fazladan iç içe kullanım düzeyleri oluşturabilir. Örneğin, "a" & "b" & "c" ifadesi İfade Oluşturucusu'nda bir iç içe kullanım değilken, SharePoint'te concatenate.Db("a", concatenate.Db("b", "c") ) halini alır. Bu dönüşüm de bir düzey iç içe kullanım oluşturur. Tek bir ifadede birbirini izleyen çok sayıda &, AND veya OR işleci kullanılması, sunucunun iç içe kullanım sınırını (65) aşmanıza neden olabilir ve bu noktada ifade tarayıcıda çalışmaz.

Sayfanın Başı