Είναι δελεαστικό να θεωρήσουμε τη διαχείριση έργων ως σύγχρονη πειθαρχία, αλλά οι κύριες έννοιες της έχουν τις ρίζες τους στα τέλη του 19ου αιώνα. Διαβάστε αυτό το άρθρο για να μάθετε την ιστορία του πώς η σύγχρονη θεωρία διαχείρισης επηρεάστηκε από επιστημονικές, κοινωνικές και επιχειρηματικές μεθοδολογίες ενός αιώνα.
Σε αυτό το άρθρο
Επισκόπηση
Η διαχείριση έργων, στη σύγχρονη μορφή της, άρχισε να ριζώνει μόλις πριν από μερικές δεκαετίες. Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι επιχειρήσεις και άλλοι οργανισμοί άρχισαν να βλέπουν το όφελος της οργάνωσης της εργασίας γύρω από τα έργα. Αυτή η προβολή του οργανισμού με επίκεντρο το έργο εξελίχθηκε περαιτέρω καθώς οι οργανισμοί άρχισαν να κατανοούν την κρίσιμη ανάγκη επικοινωνίας και συνεργασίας των υπαλλήλων τους, ενοποιώντας παράλληλα την εργασία τους σε πολλά τμήματα και επαγγέλματα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε ολόκληρες βιομηχανίες.
Σήμερα, οι βασικές αρχές της διαχείρισης έργων αντιπροσωπεύονται από το τρίγωνο έργου, ένα σύμβολο που διαδίδεται από τον Χάρολντ Κέρζνερ στο έργο ορόσημο του, Διαχείριση έργων: Μια προσέγγιση συστημάτων για το σχεδιασμό, τον προγραμματισμό και τον έλεγχο.
Τα πρώτα χρόνια: Τέλη του 19ου αιώνα
Μπορούμε να επιστρέψουμε ακόμη περισσότερο, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όταν ο επιχειρηματικός κόσμος γινόταν όλο και πιο περίπλοκος, για να δούμε πώς εξελίχθηκε η διαχείριση έργων από τις βασικές αρχές διαχείρισης. Τα μεγάλα κυβερνητικά σχέδια ήταν η ώθηση για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων που αποτέλεσαν τη βάση για τη μεθοδολογία διαχείρισης έργων. Στην Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, το πρώτο πραγματικά μεγάλο κυβερνητικό έργο ήταν ο υπερηπειρατικός σιδηρόδρομος, ο οποίος ξεκίνησε την κατασκευή τη δεκαετία του 1860. Ξαφνικά, οι ηγέτες των επιχειρήσεων βρέθηκαν αντιμέτωποι με το αποθαρρυντικό καθήκον της οργάνωσης της χειρωνακτικής εργασίας χιλιάδων εργαζομένων και της επεξεργασίας και συναρμολόγησης πρωτοφανών ποσοτήτων πρώτης ύλης.
Αρχές του εικοστού αιώνα
Κοντά στο τέλος του αιώνα, ο Φρέντερικ Τέιλορ (1856–1915) ξεκίνησε τις λεπτομερείς σπουδές του. Εφάρμοσε επιστημονική συλλογιστική στην εργασία δείχνοντας ότι η εργασία μπορεί να αναλυθεί και να βελτιωθεί εστιάζοντας στα στοιχειώδη μέρη της. Εφάρμοσε τη σκέψη του σε εργασίες που βρέθηκαν σε χαλύβδινους μύλους, όπως φτυαρίζει άμμο και ανυψωτικά και κινούμενα μέρη. Πριν από αυτό, ο μόνος τρόπος για τη βελτίωση της παραγωγικότητας ήταν να απαιτήσετε σκληρότερη εργασία και περισσότερες ώρες από τους εργαζόμενους. Ο Taylor εισήγαγε την έννοια της πιο αποτελεσματικής εργασίας, αντί να εργάζεται πιο σκληρά και περισσότερο. Η επιγραφή στον τάφο του Taylor στη Φιλαδέλφεια πιστοποιεί τη θέση του στην ιστορία της διοίκησης: "Ο πατέρας της επιστημονικής διαχείρισης".
Ο συνεργάτης του Taylor, Henry Gantt (1861–1919), μελέτησε με μεγάλη λεπτομέρεια τη σειρά των επιχειρήσεων στην εργασία. Οι σπουδές του στη διοίκηση επικεντρώθηκαν στην κατασκευή πλοίων του ναυτικού κατά τη διάρκεια του Α ' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα γραφήματα Gantt, με γραμμές εργασιών και ορόσημο δείκτες, περιγράφουν την ακολουθία και τη διάρκεια όλων των εργασιών σε μια διεργασία. Τα διαγράμματα γραφήματος Gantt αποδείχθηκαν ένα τόσο ισχυρό αναλυτικό εργαλείο για τους διαχειριστές που παρέμειναν σχεδόν αμετάβλητα για σχεδόν εκατό χρόνια. Δεν ήταν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που το Microsoft Office Project πρόσθεσε για πρώτη φορά γραμμές σύνδεσης σε αυτές τις γραμμές εργασιών, απεικονίζοντας πιο ακριβείς εξαρτήσεις μεταξύ των εργασιών.
Με την πάροδο των ετών, το Microsoft Office Project πρόσθεσε ακόμη περισσότερες πληροφορίες στις γραμμές, όπως γραμμές προόδου σε σχέση με μια γραμμή βάσης, διακυμάνσεις και γραμμές που απεικονίζουν την πρόοδο της κατάστασης σε ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο.
Σήμερα, η κληρονομιά του Henry Gantt απομνημονεύεται από ένα μετάλλιο που δίνεται στο όνομά του από την Αμερικανική Εταιρεία Μηχανολόγων Μηχανικών.
Οι Taylor, Gantt και άλλοι βοήθησαν να γίνει η διαχείριση έργου μια ξεχωριστή επιχειρηματική λειτουργία που απαιτεί μελέτη και πειθαρχία. Στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου, οι προσεγγίσεις μάρκετινγκ, η βιομηχανική ψυχολογία και οι ανθρώπινες σχέσεις άρχισαν να θεωρούνται αναπόσπαστοι τομείς της διαχείρισης έργων.
Μέσα του εικοστού αιώνα
Κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου, σύνθετα κυβερνητικά και στρατιωτικά προγράμματα και μια συρρικνούμενη προσφορά εργασίας κατά τη διάρκεια του πολέμου απαίτησαν νέες οργανωτικές δομές. Παρουσιάστηκαν σύνθετα διαγράμματα δικτύου, που ονομάζονται γραφήματα PERT και η μέθοδος κρίσιμη διαδρομή, παρέχοντας στους διαχειριστές μεγαλύτερο έλεγχο σε μαζικά κατασκευασμένα και πολύ σύνθετα έργα (όπως στρατιωτικά οπλικά συστήματα με την τεράστια ποικιλία εργασιών και πολυάριθμες αλληλεπιδράσεις σε πολλά χρονικά σημεία).
Σύντομα, αυτές οι τεχνικές εξαπλώθηκαν σε όλα τα είδη βιομηχανιών καθώς οι ηγέτες των επιχειρήσεων αναζήτησαν νέες στρατηγικές διαχείρισης και εργαλεία για να χειριστούν την ανάπτυξή τους σε έναν γρήγορα μεταβαλλόμενο και ανταγωνιστικό κόσμο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι επιχειρήσεις άρχισαν να εφαρμόζουν γενικές θεωρίες συστήματος σε επιχειρηματικές αλληλεπιδράσεις. Στο βιβλίο τους, Η Θεωρία και Διαχείριση Των Συστημάτων, ο Richard Johnson, ο Fremont Kast και ο James Rosenzweig περιέγραψαν πώς μια σύγχρονη επιχείρηση είναι σαν ένας ανθρώπινος οργανισμός, με σκελετικό σύστημα, μυϊκό σύστημα, κυκλοφορικό σύστημα, νευρικό σύστημα και ούτω καθεξής.
Σήμερα
Αυτή η άποψη της επιχείρησης ως ανθρώπινου οργανισμού συνεπάγεται ότι για να επιβιώσει και να ευημερήσει μια επιχείρηση, όλα τα λειτουργικά της μέρη πρέπει να συνεργάζονται προς συγκεκριμένους στόχους ή έργα. Σε δεκαετίες από τη δεκαετία του 1960, αυτή η προσέγγιση όσον αφορά τη διαχείριση έργων άρχισε να έχει τις σύγχρονες μορφές της. Ενώ διάφορα επιχειρηματικά μοντέλα εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλα μοιράζονταν μια κοινή υποκείμενη δομή: ένας διαχειριστής έργου διαχειρίζεται το έργο, συγκεντρώνει μια ομάδα και εξασφαλίζει την ενσωμάτωση και την επικοινωνία της ροής εργασιών οριζόντια σε διάφορα τμήματα.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, η διαχείριση έργων συνέχισε να εξελίσσεται. Εμφανίζονται δύο σημαντικές τάσεις:
-
Σχεδιασμός από κάτω προς τα πάνω Αυτή η τάση δίνει έμφαση σε απλούστερους σχεδιασμούς έργων, μικρότερους κύκλους έργων, αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας, ισχυρότερη συμμετοχή των μελών της ομάδας και λήψη αποφάσεων. Αυτή η τάση είναι ευρέως γνωστή ως ευέλικτη διαχείριση έργου και περιλαμβάνει έναν αριθμό ή σχετικές μεθοδολογίες, όπως Scrum, Crystal, Ακραίος προγραμματισμός, Ενοποιημένη διαδικασία και πολλές άλλες.
-
Σχεδιασμός και αναθεώρηση από επάνω προς τα κάτω Αυτή η τάση χαρακτηρίζεται από λήψη αποφάσεων σε ολόκληρη την επιχείρηση σχετικά με το χαρτοφυλάκιο των έργων που θα έπρεπε να έχει ένας οργανισμός, καθώς και μέσω της ενεργοποίησης των τεχνολογιών εξόρυξης δεδομένων για να κάνουν τις πληροφορίες στο χαρτοφυλάκιο πιο διαφανείς.
